Ronde van Frankrijk 2009

Lance “The Boss” Armstrong kondigde aan dat hij opnieuw de Tour de France wil winnen. De Amerikaan brak eerder alle records door de Ronde 7x op rij te winnen. Wat denkt u, krijgt hij het voor een 8e maal voor mekaar?

Voorbeschouwing Etappe 16

Etappe 16: Cuneo – Jausiers (157km)

Na een welverdiende rustdag wordt Italië alweer verlaten om via twee enorme Alpenreuzen én het dak van de ronde terug naar Frankrijk te fietsen.

De start ligt echter nog in het Italiaanse Cuneo, deze ongeveer 55.000 inwoners tellende hoofdstad van de gelijknamige provincie ligt ongeveer 90km ten zuidwesten van Turijn en is de 6e stad van Piemonte. Het is een, voor Italiaanse begrippen, vrij jonge stad dat in 1198 gesticht werd door de markies van Monferrato tussen de Gesso en de Stura. Deze rivieren snijden elkaar diagonaal ten noorden van de stad dat hierdoor in een soort hoek ligt, de naam verwijst hier ook naar en betekend letterlijk vertaald wig.
In 1210 werd het veroverd door de markies van Saluzzo, de lokale bevolking verkreeg met hulp van de hertogen van Milaan in 1238 hun onafhankelijkheid maar werden in 1259 alweer overwonnen door het (Franse) graafschap Provence, tot het vanaf 1382 tot het hertogdom van Savoie zou gaan behoren dat een groot deel van de bergachtige Frans-Italiaanse grensstreek in handen had, Cuneo groeide snel uit tot één van de belangrijkste steden in het zuiden van Savoie vanwege de gunstige ligging aan de beide rivieren en als eerste stad van betekenis aan de Italiaanse kant van de zuidelijke Alpen. Ook nu nog is Cuneo een belangrijk verkeersknooppunt waar vrijwel alle grenspassen in dit gedeelte van de Alpen op aansluiten, zoals de Tenda, Maddalena (Fr: Larche), Lombarda en Agnello. Aan het centrale plein Piazza Galimberti staat de Santa Maria del Bosco kathedraal, gebouwd in de 2e helft van de 17e eeuw als een gewone kerk maar bij de installatie van het bisdom Cuneo in 1871 tot kathedraal gepromoveerd. Tegenwoordig staat de stad vooral bekend om de “Cuneesi”, met rum gevulde chocolaatjes. De mensen uit de stad worden eveneens Cuneesi genoemd, de bekendste zijn Giuseppe Peano (19e eeuwse wiskundige), Michele Ferrero (oprichter en eigenaar van het bedrijf Ferrero, bekend van merken als Nutella, Kinder en TicTac) en Flavio Briatore (de flamboyante eigenaar van het Formule 1 team Renault). Op sportgebied is vooral de volleybalclub Piemonte Cuneo Volley succesvol (4x bekerwinnaar en 2x winnaar van zowel de CEV Top Team Cup als de CEV Cup, de kleinere Europese bekertoernooien).
Al te bekende renners komen er niet uit deze streek die voor het eerst de Tour mag verwelkomen, wel was Cuneo 10x een aankomstplaats in de Giro met zowaar ook Nederlander op de erelijst: Cees Lute won er in 1964. De laatste aankomst dateert van 1998 toen Mariano Piccoli de beste was.

Terug in Frankrijk finisht deze etappe in Jausiers, met iets meer dan 1.000 inwoners de kleinste plaats die dit jaar de Tour mag verwelkomen. Het ligt in het departement Alpes-de-Haute-Provence van de regio Provence-Alpes-Côte d’Azur, ongeveer 25km ten oosten van Embrun waar de rit naar Prato Nevoso begon en ook de volgende etappe naar Alpe d’Huez zal starten. Jausiers komt voor het eerst in de geschiedenisboeken voor in 1151 in een reisdocument van ene Gauserio, het was niet meer dan een aantal hutten van herders en boeren in een verre uithoek van het graafschap Provence en zou pas in 1713 na het verdrag van Utrecht onder Frans bestuur komen. De enige kerk van het dorpje, de Église St Nicolas de Myre, stamt ook uit die tijd en het kasteel Château des Magnans werd pas in de 19e eeuw gebouwd. De bekendste personen uit de stad zijn de gebroeders Arnaud, zij stichtten begin 19e eeuw het plaatsje Arnaudville in de Amerikaanse staat Louisiana waar enkele honderden Fransen uit Jausiers en met name Barcelonnette zich vestigden die nog steeds een Franstalige gemeenschap vormen.
Jausiers ligt in de Ubaye vallei op de plaats waar de wegen van de bergpassen Col de la Bonette (vanuit het zuiden), Col de Larche (vanuit het oosten/Italië) en Col de Vars (vanuit het noorden) samen komen, ook de Col de la Cayolle en Col d’Allos liggen binnen handbereik. Ondanks dat men er al vaak doorheen reed was het nog nooit start of finishplaats. Het nabij gelegen skistation Pra-Loup was wel twee keer decor van een aankomst bergop. In 1975 zelfs een historische etappe: de laatste dag dat Eddy Merckx ooit in het geel reed! De Kannibaal kreeg een dag eerder de beroemde tik van een Franse toeschouwer op de Puy de Dome en was op Pra-Loup duidelijk aangeslagen; hij verloor bijna 2 minuten én het maillot jeune aan de Fransman Bernard Thévenet, Merckx werd nog wel tweede die Tour maar was nooit meer de oude. In 1980 verliep het een stuk beter voor onze zuiderburen, de vroege vluchter Jos de Schoenmaecker won de etappe naar Pra-Loup. Het was de etappe waar Joop Zoetemelk bergop ten val werd gebracht door zijn eigen knecht Johan van der Velde.
Er komen geen bekende wielrenners uit deze afgelegen bergstreek.

Deze etappe is vergelijkbaar met de eerste rit in de Pyreneeën over de Peyresourde en Aspin: ook nu een vlakke aanloop, twee bergen in de finale en aankomst na een afdaling. Het verschil is dat de bergen nu niet van de 1e maar van de buitencategorie zijn. De lengte, maar vooral de zeer grote hoogte van deze twee Alpenreuzen zullen vermoedelijk tot een groter slagveld leiden.

Na precies 50km Italiaans vals plat en twee tussensprints doemt de Col de la Lombarde (2351m hoog, 21.5km aan 6.9% gem. en 16.8% max.) op. Het is pas de eerste keer dat ze over de pas heen rijden waarvan de top op de Frans-Italiaanse grens ligt, aan de Franse zijde ligt echter wel het skistation Isola 2000 (2010m hoog) waar ze in 1993 aankwamen. Miguel Indurain liet er de ritzege aan Tony Rominger, nadat ze samen de rest op lichte afstand hadden gereden.

Waar de Lombarde vanuit Frankrijk een zeer regelmatige klim is, is dit aan de Italiaanse zijde totaal anders. Verschrikkelijk steile stukken, vals plat en zelfs korte afdalingen, ze komen allemaal voor in de meest vreemde combinaties. Gelijk vanaf de voet is het al twee kilometer klimmen boven de 12%, hierna vlakt het iets uit tot 6.4% om gelijk weer naar de 10% te klimmen opgevolgd door een vals platte kilometer van 1.2%. Hierna komt echter een strook die zelfs in de Giro niet vaak voor komt, een kilometer van 16.8% ! De klim blijft rare kuren vertonen, want hierna is er gelijk een afdaling opgevolgd door een stuk van ruim 12%. Kilometers van 2.5%, 9.6%, 4.8%, 12.8%, het blijft maar heen en weer gaan op deze onbegrijpelijke col. De laatste 5km zijn nog het meest regelmatig, zo rond de 5% al zitten ook hier weer stukken van 8 en op het einde zelfs 9% in. De wegenbouwers moeten haast wel een grote hekel aan Frankrijk gehad hebben zodat ze de weg er naartoe met opzet zo vreemd maakten in de hoop dat niemand er overheen wilde rijden, of ze waren natuurlijk compleet stomdronken van de rum chocolaatjes uit Cuneo.
De veel logischere afdaling (21km aan 7.1%) loopt dus via Isola 2000 naar het dorp Isola in het dal, vanaf hier volgt er zo’n 15km vals plat tot de voet van de laatste gigant van de dag.

De Cime de la Bonette-Restefonds (2802m hoog, 25.5km aan 6.5% gem. en 15% max.) is het dak van de ronde waardoor de renner die als eerste de top bereikt de Souvenir Henri Desgrange krijgt. Volgens het bordje dat de Fransen op de top hebben geplaatst is de Col de la Bonette zelfs de hoogste weg van Europa, in realiteit behoort deze titel toe aan de Pico de Veleta (3367m) in de Sierra Nevada vlakbij Granada, maar dit is geen openbare weg. De Col de la Bonette is bovendien met 2715 meter ‘slechts’ de 4e bergpas van de Alpen (achter Iseran, Stelvio en Agnello), buiten de pas om is er echter een extra lusje naar de top van de berg aangelegd om de benodigde hoogtemeters te behalen. Formeel gezien mag de Cime de la Bonette zich daarom slechts de hoogste openbare, geasfalteerde, doorgaande weg van Europa noemen. En natuurlijk is het de hoogste weg waar de Tour de France ooit kwam, het is de 4e keer dat de Tour over haar absolute dak rijdt, zowel in 1962 en 1964 was de Adelaar van Toledo Federico Bahamontes als eerste boven op weg naar een bolletjestrui. De laatste keer dat men tegen deze berg opreed was in 1993 toen Robert Millar, die tegenwoordig door het leven gaat als vrouw, van de Nederlandse TVM ploeg de Souvenir Henri Desgrange greep. Ze kwamen toen wel van de (iets zwaardere) andere kant en gingen door tot Isola 2000 waar zoals gezegd Tony Rominger won voor Miguel Indurain.

De Bonette is op twee steile stroken na een veel regelmatigere beklimming dan de Lombarde, eigenlijk is de hele klim ongeveer 6% met enkele stukjes van ruim 4% en 7% wat nog vrij vloeiend in elkaar overloopt. Alleen halverwege na het dorpje le Pra wordt het steiler met kilometers van 8% en even zelfs even boven de 10% wordt de regelmaat onderbroken, op de top van de bergpas wordt er afgestoken naar het lusje langs de top voor de extra hoogtemeters, dit is dan opeens een veel smallere en steilere weg waar het stijgingspercentage richting de 15% gaat! Hier valt nog veel verschil te maken voordat de renners zich als een baksteen naar beneden kunnen laten vallen op de afsluitende afdaling.
Deze afdaling (23.5km aan 6.8%) tot in de straten van Jausiers is aan het begin en het einde niet zo steil, een procent of 5 a 6. Het lange tussenstuk is bijna continu boven de 7.5% met flinke stukken van boven de 8 en zelfs 9%. Een goede daler moet hier zeker verschil kunnen maken, zonder vlak stuk naar de finish zijn zorgen om stil te vallen ook niet nodig.

Door: Mikel Acar

Denk jij te weten wie morgen zal winnen? Bezoek dan Wedden op Sport en open een account!

Kanshebbers Etappe 13 Tour

De renners zijn nu al weer bij de dertiende etappe aan beland. Dit is weer een ideale rit voor de sprinters, er zitten namelijk geen pittige obstakels in. Het zou misschien ook een kans kunnen zijn voor de vluchters, als de sprintersploegen niet willen werken. Dat niet willen werken zou best kunnen, aangezien de sprinters weten dat Cavendish gewoon de beste is.

De rit van 182 kilometer gaat van Narbonne naar Nîmes, onderweg zijn drie colletjes van de vierde categorie te winnen. Het zou een zware rit kunnen worden, niet door de colletjes, maar door het weer. Ze rijden vandaag door de bakoven van Frankrijk heen. Dus dat wordt morgen veel drinken voor de renners.

Het is dus nog de vraag of de sprinters wel willen rijden, aangezien Cavendish in bloedvorm is. Een andere sprinter die steeds beter begint te rijden is Sebastian Chavanel, hij reed vandaag een goede sprint en werd tweede. Misschien is dit wel een etappe voor Terpstra, die aangaf het zeker te willen proberen. Het wordt dus afwachten morgen..

Tips om te spelen bij de bookmakers:

**** Cavendish
*** Hushovd, Freire, Chavanel
** Steegmans, McEwen, Ciolek
* Duque, Chicci, Voigt, Terpstra
Bron: Wielerflits

Kanshebbers Etappe 11 Tour

Na de eerste rustdag rijdt het peloton in deze laatste “Pyreneëen etappe” continu met de bergen binnen handbereik richting het oosten, deze worden echter opzichtig vermeden waardoor dit een ideale etappe lijkt voor aanvallers al zijn zelfs de sprinters niet kansloos.

Het peloton wordt op gang geschoten in Lannemezan (Lanamesa in het Gascon), een dorpje met ruim 6.000 inwoners even ten noordoosten van Bagnères-de-Bigorre waar de etappe van zondag al aankwam, het peloton hangt dus nog altijd in het departement Hautes-Pyrénées en de regio Midi-Pyrénées. Het is door de Romeinen gesticht als Ténarèze langs een belangrijke weg tussen Tolosa (Toulouse) en de ijzermijnen van Navarra, terwijl in dit gebied zelf zout gewonnen werd. In 1274 werd op deze inmiddels verlaten plaats een nieuwe nederzetting gesticht onder de huidige naam dat in de lokale taal zoiets betekend als “in het midden van de heide”, volgens oude legenden van de Gascogne zouden heksen en duivelaanbidders zich hier ophouden. Het was (is) een droog, kaal en winderig gebied op het plateau van Lannemazan waardoor het eeuwenlang tijd een klein en onbeduidend dorpje zou blijven dat het moest hebben van veeteelt. Pas bij de aanleg van de spoorlijn tussen Bayonne en Toulouse (1867) en autowegen tussen Lourdes en Toulouse, waar Lannemezan toevallig op de route lag, begon de handel en industrie een beetje op gang te komen. Met name tussen de beide wereldoorlogen komt het afgelegen dorpje tot bloei dankzij de bouw van een elektriciteitscentrale, een aluminiumfabriek en een groot psychiatrisch ziekenhuis (tegenwoordig de grootste werkgever), ook kwamen veel gevluchte Spanjaarden tijdens de Spaanse burgeroorlog en na het winnen van Franco van deze oorlog in dit plaatsje vlak over de grens terecht. De twee fabrieken, het ziekenhuis en de functie als verkeersknooppunt zijn heden ten dage de belangrijkste eigenschappen van Lannemezan. De lokale Saint-Jean-Baptiste kerk stamt uit de 14e eeuw en het dorp heeft ook een hippodrome waarop regelmatig paardenraces gehouden worden. De bekendste persoon uit Lannemezan is Paul-Henri de Le Rue (brons Winterspelen Turijn 2006 op onderdeel snowboard cross).
Nog nooit kwam er een Tour etappe aan in Lannemezan, wel was het drie keer een startplaats. In 1999 won David Etxebarria de etappe naar Pau, terwijl in 2002 en 2004 hier een etappe naar het Plateau de Beille startte, beide keren was Lance Armstrong de beste op deze zware aankomst.

De aankomstplaats Foix is de hoofdstad van het departement Ariège dat eveneens tot de regio Midi-Pyrénées behoort, met slechts iets meer dan 9.000 inwoners is Foix de kleinste departements-hoofdstad van Frankrijk. Het ligt tussen Toulouse en het dwergstaatje Andorra in op de plaats waar de riviertjes de Aget en de Ariège samenvloeien. Foix werd in 849 gesticht en groeide al snel uit tot het belangrijkste stadje tussen Toulouse en de Pyreneëen, in 987 wordt het beroemde Château de Foix gebouwd met de drie kenmerkende torens die nog altijd het gezicht van de stad vormen. Vanaf 1034 wordt Foix een klein graafschap en zetelen de graven van Foix in dit fraaie kasteel. In de hierop volgende eeuwen wordt het een broeinest van de Katharen die een uit Bulgarije overgewaaide gnostische vorm van het christendom volgden waarbij de god van de katholieken als slecht ervaren werd en Jezus Christus de ware god was. Uiteraard was dit niet acceptabel voor de katholieke kerk die dan ook oproepen tot een kruistocht tegen deze Katharen, ook wel Albigenzen genoemd. In 1209 en 1226 mislukken deze nog (waarbij zelfs de Franse koning Lodewijk VIII sneuvelt) ondanks dat hele steden werden uitgemoord (als voornaamste Béziers met 20.000 doden), maar in 1243 worden de laatste Albigenzen dan eindelijk verslagen in het Château de Montségur (20km van Foix) waarna de religie ondergronds gaat en begin 14e eeuw uitsterft.
De graven van Foix kwamen hierna op het hoogtepunt van hun macht en claimden het dwergstaatje Andorra dat officieel aan de bisschop van Catalonië toebehoorde, maar in de praktijk aan de heren van Caboet. De erfgenaam van de laatste Caboet was.. de graaf van Foix. In 1278 tekenen de graaf van Foix en de bisschop van Catalonië een verdrag waarbij ze beiden prinsen van Andorra zouden worden en de huidige grenzen van Andorra werden uitgetekend. De Franse titel ging naar verloop van tijd over naar de koningen van Frankrijk of sinds het afschaffen van de monarchie naar de andere staatshoofden waardoor op dit moment Nicolas Sarkozy co-prins van Andorra is! De macht van de graven van Foix blijft groeien en in 1302 krijgen ze ook het graafschap Béarn in handen, de graven verhuizen naar Pau en krijgen nog later ook Navarra in handen. De laatste graaf van Foix is de al vaker genoemde Henri IV die dus tevens graaf van Béarn, prins van Andorra én koning van Navarra was, hij werd als leider van de protestante Hugenoten katholiek om 1589 koning van Frankrijk te worden en de goddienstoorlogen te beëindigen, hiermee eindigde ook het graafschap Foix dat vanaf toen direct onder de Franse kroon viel. De rol van Foix is sindsdien beperkt gebleven tot een klein regionaal centrum zoals zovele kleine Franse stadjes.
De bekenste personen uit Foix zijn Charles de Freycinet (4x premier Frankrijk tussen 1879 en 1892) en de voetballer Éric Carrière (middenvelder van oa. Nantes, Lyon en Franse elftal met 10 interlands, tegenwoordig spelend bij Dijon).
Het is pas de eerste keer dat er een Touretappe aankomt in Foix, nadat het al de startplaats was van de rit naar Saint Lary du Soulan (Pla d’Adet) in 2001 waar Armstrong de concurrentie weer eens degradeerde tot figuranten, ook de bergetappe die Alexander Vinkourov vorig jaar in Loudenvielle-Le Louron won ging hier van start. De bekendste wielrenners uit deze streek zijn Jacques Dupont (Frans kampioen 1954 en ritwinnaar Dauphiné 1956) en de 17-jarige baanrenner Quentin Lafargue die alles wint wat er te winnen valt op de sprintnummers bij de junioren en een grote toekomst voorspeld wordt.

In deze etappe had, zonder al te veel om te rijden, makkelijk een aantal zware bergen beklommen kunnen worden. De organisatie kiest echter voor nog een veredelde rustdag met een relatief makkelijke tocht van west naar oost. Het klimmenu bestaat uit twee bergjes van de 3e categorie en er tussenin eentje van de 1e categorie.

De etappe is te verdelen in drie fases van zo’n 50km. Na de eerste vlakke 50km wordt de Col de Larrieu (662m hoog, 5.4km aan 3.8%) beklommen, 50 glooiende kilometers verder ligt de zwaarste klim van de dag, de Col de Portel (1432m hoog, 12.6km aan 6.8%). De laatste 57.5km zijn vrijwel volledig vlak en worden enkel onderbroken door de Col del Bouich (597m hoog, 5.2km aan 3.8%) op 22.5km van de streep.
In de laatste kilometers zitten wel enkele vals platte stroken die niet al te veel naam mogen hebben, al kan het in kopgroepje dat de hele dag in de aanval rijdt nog wel voor verschillen zorgen. Als er geen groepje wegblijft kan deze “bergrit” zomaar een massasprint met een half peloton worden.
Door: Mikel Acar / http://wedden.wordPress.com

Kanshebbers Olympische Spelen

De Olympische Spelen staan straks weer voor de deur en atleten, fans, en begeleiders maken zich weer op voor een spannend toernooi. Ook de bookmakers zijn druk bezig noteringen te maken voor de diverse disciplines.

Nederlandse kanshebbers zijn o.a.

Mannen voetbalteam
Roeien Dubbeltwee Lichgewicht Dames (Marit van Eupen & Kirsten van der Kolk}
Atlietiek Kogelstoten Rutger Smith
Beachvolleybal Mannen (Reinder Nummerdor/Richard Schuil)
Honkbalploeg Heren
Judo (Mark Huizinga, Ruben Houkes, Guillaume Elmont en Edith Bosch)
Zeilen Yngling ploeg en 470 (Lobke Berkhout en Marcelien de Koning)
Zwemmen (Pieter van den Hoogenband en Marleen Veldhuis)
Baanwielrennen (Theo Bos, Teun Mulder, Marianne Vos en Yvonne Hijgenaar)
Paardrijden Nederlands Dresuurteam, Anky van Grunsven, Nederlandse Springploeg

Wie zal er een medaille gaan binnenslepen voor het vaderland? Vul je gegevens in bij Unibet en krijg 50 euro gratis van ze speciaal voor de Olympische Spelen!

Wil je meer Olympisch Nieuws lezen? Bezoek dan Wedden op Sport – Olympische Spelen voor dagelijkse updates!

Kanshebbers Tour de France 2008

Minder dan een week nog en dan barst het wielerspektakel los. Dagenlang geboeid kijken naar de krachtpatsers van het peloton die weer gaan strijden voor de gele, groene, witte en bolletjestrui maar natuurlijk ook voor de dag-etappe zeges. Wie zal er uiteindelijk als overwinnaar Parijs binnen gaan rijden?

Let op: Dit artikel gaat over 2008. Voor 2009 kan je hier terecht: Kanshebbers Tour 2009.

De noteringen van Unibet: